maart 2021

Zo, het is weer even geleden dat ik een verhaal schreef en in de tussentijd is er weer veel gebeurd. Ik ben nu wederom eventjes alleen op pad. Dit maal ben ik met Betsy (de camper) en Raffie, in de buurt van Zutphen. Telkens blijkt als ik op pad ben dat er weer een verhaal uitgepoept mag worden. Het begint te borrelen, ik voel iets opwellen…uhm ja, we houden het netjes. Het gaat heus nog steeds over het verhaal dat in me opkomt. ‘Be authentic!’ luidt de titel en het is tevens het onderwerp van dit verhaal.

Authentiek zijn, ja, hoe doe je dat dan!?

Verwacht van mij geen cursus, geen leidraad, geen hulp. Ik kan je immers niet helpen, dat doe je zelf.

Kun je het leren?

Authenticiteit hoef je volgens mij niet te leren, want het bevindt zich al in je.

Staat het dan in een boek?

Nee, jij bént het boek. Enfin, een hoop zeik op een riek verder.. The bottom line is inderdaad zijn wie je bent. Ik herinner me nog de cursussen mindfulness die ik volgde, waarbij je een cd’tje kreeg met geleide meditaties. Die sloten steevast af met de zin ‘zijn wie je bent’. Ik imiteerde vaak de stem en deed er zo nu en dan lacherig over, maar het is natuurlijk zonder enige twijfel de essentie van authenticiteit.

Wanneer ben je allemaal nog meer authentiek?

Goeie vraag. Nou, je bent het in ieder geval niet wanneer je de ‘kudde’ volgt. Hoewel het het meest verleidelijke is om die kudde te volgen. Het is het meest ‘veilige’ (zo lijkt het, ook dat is een illusie) en het is het gemakkelijkste. Er is in en door de kudde al zo gigantisch veel voorgekauwd, dus dat hoef je zelf allemaal niet meer uit te vinden. Heerlijk toch!? Ja, maar of dat nou echt gelukkig maakt…. Authentiek ben je in dat geval zeker niet.

Ik denk dat het belangrijk is om jezelf allereerst de ruimte te gunnen. Doe een paar stappen terug en geef jezelf de tijd om bij jezelf te kunnen komen. Als je continu meegaat in de ‘rat race’ verwacht dan niet dat je dicht bij jezelf komt. Nee, maak een omtrekkende beweging. Kom uit je patronen en geef jezelf de kans om te zijn wie je bent. Als je alsmaar doorjakkert is daar helemaal geen ruimte voor. Spreek eens in het weekend niet af met je vertrouwde club vrienden, maar doe iets wat je nog nooit gedaan hebt. Moeten dat grootse dingen zijn? Nee, dat kan bijvoorbeeld al een wandeling of een gesprekje zijn met een wildvreemde. Sta er voor open en kijk maar eens wat je dat oplevert als je écht bereid bent te luisteren naar het verhaal van een ander. Hoe saai of interessant het ook is voor je, het levert je altijd iets op.

‘Ja, maar jij hebt makkelijk praten, je bent muzikant.’ Dat hoor ik vaak, maar daar wil ik toch graag voor eens en voor altijd een streep doorheen zetten. Toen ik namelijk 7 jaar geleden koos voor een bestaan als beroepsmuzikant na een leven vol omzwervingen en on-geluk, wist ik dat muziek mijn passie was en is. Echter hoezeer ik me ook in een fantastische flow bevond riep ik toen al: ‘ik weet niet of ik over tien jaar muzikant ben.’ Ik zou het zeer hoogst waarschijnlijk nog steeds zijn, maar ik wist dat het me blind zou maken voor eventuele zijwegen op mijn pad die óók of wellicht beter bij mij zouden passen op dat moment.

Wat heeft dat te maken met authenticiteit?

Nou, de bereidheid om de reis naar binnen alsmaar verder te maken ligt daaraan ten grondslag. Die reis is mijns inziens namelijk onophoudelijk. In mijn geval is het verleidelijk mezelf te zien als ‘de muzikant’. Terwijl dit is wat de buitenwereld van mij ziet. Je krijgt er complimenten over, die je ego weer zouden kunnen strelen en die je geloof zouden kunnen versterken dat jij, Lars Zebregs, toch ‘die muzikant’ bent. Voor nu zit daar zeer zeker een kern van waarheid in, maar ik hoef dat absoluut niet te zijn. Ik ben namelijk nog veel meer dan dat. Hoe meer ik zou geloven in hoe de buitenwereld mij ziet, hoe meer ik zou vastroesten in die overtuiging van muzikant te zijn. Terwijl ik nu bijvoorbeeld heerlijk in een flow zit te typen met de zon op m’n bolletje…. Dat ben ik dus ook.

Kijk bijvoorbeeld naar Raffie op de foto. Zij is authentiek. Ik leg netjes een kleedje neer waarop ze kan liggen, maar zij gaat er lekker naast liggen. Groot gelijk heeft ze. Hoe kom ik erbij dat ik denk te weten waar zij wil liggen!?

Geef jezelf ook uiteindelijk die ruimte om niet te weten wie je bent. Dan blijft er nog een eindeloze ontdekkingstocht voor je liggen en hoe meer je je daaraan over geeft. Hoe heerlijker die reis is.

Zo kon het zijn dat ik vorig jaar boos was op de wereld, omdat men mij mijn ‘levenswerk’ had afgenomen. Lekker dramatisch en toen was dat ook helemaal mijn realiteit. Het maakte me echter wel stekeblind om nóg meer te zijn wie ik ben. Pas toen ik de situatie zoals die nu is wist te omarmen openbaarde zich allerlei nieuwe perspectieven en mogelijkheden die eerlijk gezegd weer beter bij mij passen dan enkel hetgeen wat ik al deed. Om daar nu niet weer halsoverkop in te vliegen heb ik het een en ander laten rusten. Het is verleidelijk om meteen aan de slag te gaan met je nieuwe inzichten en ideeën. Voor je het weet heb je je website al aangepast, al van alles naar buiten gebracht terwijl het idee zich nog aan het uitkristalliseren is. Ik merk nu, ook door de stilte die corona met zich mee brengt, dat ik minder in een overhaaste ‘doe-modus’ schiet. Het is meer een soort gematigde ‘doe-modus’ waardoor ik ten volle kan zijn wie ik ben, omdat ik mezelf daar de ruimte voor geef. Vaak ben je ook niet zomaar één ding en ben je juist een samenraapsel van verschillende ‘dingen’. Dat is misschien wel de grootste conditionering die we van kinds af aan al meekrijgen, het moeten kiezen van een vak of beroep en dat je dat dan bent voor de rest van je (werkende) leven. Wat een armoe en wat doen we onszelf daar vaak tekort mee.

Was er geen corona dan stond ik nu waarschijnlijk ergens op te treden, maar nu zit ik voor de camper in een heerlijk zonnetje dit verhaal in één ruk uit te typen. Gewoon omdat het nu kan en omdat het is wie ik nu ben…

It’s time to ride the waves of life…